Sur le non-accueil en Europe – parcours 1
Non à la guerre aux migrant·e·s from Migreurop on Vimeo
Sur le non-accueil en Europe – parcours 2
Campagne réalisée par l’agence Bonjour, avec le soutien de Thanks for Nothing
Non à la guerre aux migrant·e·s from Migreurop on Vimeo.
What does it mean externalization policies? What is the impact on human rights violation?
[NoBorder Camp 1-4 August NL underneath]
Over the last years, the flight routes to Europe have shiften from the Balkans to the Central Med, to Spain. Each shift creates structures of solidarity in new places and lets our network grow, while old structures slowly fade away. Moreover, in the last five years about two million people arrived in Europe via these flight routes. Many are still struggling against deportations and for their right to stay. Many others achieved a status and struggle for better living conditions. We call for this summer camp, to bring together different struggles to fight for freedom of movement and equal social rights. Transborder means for us to bridge structures along different flight routes and to create common strategies to fight for a society based on openness and solidarity and not on exclusion and exploitation.
Please contact us, if you have any questions: tsc2019@protonmail.com
ZAD near Nantes: https://zad.nadir.org/?lang=nl
We are looking forward to meeting you all there!
Over the last years, the flight routes to Europe have shiften from the Balkans to the Central Med, to Spain. Each shift creates structures of solidarity in new places and lets our network grow, while old structures slowly fade away. Moreover, in the last five years about two million people arrived in Europe via these flight routes. Many are still struggling against deportations and for their right to stay. Many others achieved a status and struggle for better living conditions. We call for this summer camp, to bring together different struggles to fight for freedom of movement and equal social rights. Transborder means for us to bridge structures along different flight routes and to create common strategies to fight for a society based on openness and solidarity and not on exclusion and exploitation.
We ask all of you to save the date and to plan for your participation for the full four days (plus the arrival and departure time/day). Our main aim is to create a space for a deepening exchange and for strategical discussions on the struggles for freedom of movement, for equal rights for all and for an open and solidary society. The bases for this meeting are the networking processes all over Europe and Africa, which developed and continued during the last years along the various flight routes as well as against deportations and exclusion. Thus, we will try to make it possible, that self-organized activists with a refugee and migrant background can join and we will try to invite as many of our partner groups and organizations, who are active on the African continent, as possible.
Our approach and wishes for the summer camp: In the following five points we summarize our approach for this meeting as far as we discussed it in the preparation group:
• Attendance: All participants should stay for the full four days of the meeting, which will take place from 10th in the morning to the 13th in the evening. The 9th of July (Tuesday) is planned as arrival day, the 14th of July (Sunday) as departure day (we will organize shuttles from Nantes to the ZAD area and back only on these two days). We want to avoid a disturbing fluctuation and build a summer camp community from the beginning to the end.
• Respect: All participants should take into consideration the networking nature of this gathering: to appreciate the multiplicity of starting points, methods and political priorities or at least to respect this diversity of groups and organisations.
• Exchange: We hope for a mutual interest or expect at least respect to each other. The main format of exchange and strategical discussion will be working groups and other kind of meetings, which will foster horizontal debates and in which many different people can talk (instead of big podiums with a few lengthy speakers).
• Freedom of Movement and Equal Rights: The summer camp is open to all who share the idea of freedom of movement and equal rights for everybody and who want to contribute to the struggles against deportation and exclusion.
• Activism: The summer camp is not a space to do researches or journalism and of course no place for any kind of commercial business. We will discuss and decide in the preparation process, in which way we want to document common (interim) results or also the projects and initiatives represented in the multiplicity of participants.
The Preparation of the Program as Process: We are in the very beginning of drafting the preliminary program and it should become a collective process within next months with all participants and their various interests. So far, it is clear, that we want to start on day 1 (10.07.2019) with an open space, with maps and info-tables, with a lot of informal talk and first small workshops to get to know each other, to get an overview about the participating groups and initiatives, their geographical allocations and as well as their main topics and methods. The following three days should be dedicated to a strategical exchange and we will start soon a common process to define strategical issues from various points of views and of experiences. All this has to be developed during the next months and all groups/participants are invited to contribute to this process.
We suggest to limit all workshops to the mornings and afternoons and keep the evenings free for more informal exchange, spontaneous discussions and a cultural program.
Logistical remarks and requests: We try to organize the summer camp and the preparation bilingual: in English and French. If we need translations into other languages, we will organise this together in the camp.
Please let us know from your group and network, with how many people you want to join the transnational summer camp. We need you first registration with a rough overview at least until 15th of March 2019. Also, Let us know as soon as possible, if your group or network can NOT cover traveling costs and/or you need support in visa issues.
But keep in mind: in the preparation group we are all activists on a voluntary level without any salary and given budget. We just try to collect money to make the participation possible for all friends, who are interested in this project and where the traveling costs and visa might be an obstacle.
The preparation group includes already activists from groups and networks in Barcelona, Berlin, Bern, Bremen, Hanau, Ljubljana, Marseille, Thessaloniki, Venice, Zagreb, Zurich… We want to become more transnational and let us know, if you want to join the preparation process. We will, then, include you in the mailing list for the summer camp preparation.
Please contact us, if you have any questions.
tsc2019 at protonmail.com
No Border Camp 2019 1-4 Augustus NL
Restricting migration is a priority for the Dutch government and the EU. The walls of Fortress Europe are rising taller, rescue-missions by aid organisations are counteracted, and refugees are locked up and deported. Thousands of people die in the Mediterranean Sea or in the desert, or they are stuck in horrible conditions. Politicians instigate hate against refuguees, while weapons-companies are in the mean time making big money on militarising borders. Rich Western countries keep fueling the reasons why people flee through unequal trade, weapon exports, causing climate change, and military interventions.
Reason enough to take action. Come to the No Border Camp in the beginning of August, for workshops, meeting people and actions on a extraparliamentary and anti-authoritarian basis. To build bridges to other intersections of struggle, like anti-racism, decolonisation, queer- and trans struggle, climate action, anti-militarisation, and the struggle of migrants themselves for their rights.
For more information or if you want to help, see no-border.nl or send an e-mail to nbc2019@no-border.nl. For financial contributions, please transfer to NL75INGB0004253090 for Ithaka, mention No Border Camp 2019 in the notification section.
The No Border Camp 2019 will take place in Zuid-Holland the Netherlands. The location will be published a week before the camp due to security reasons.
twee jaar na de totstandkoming van de EU-Turkije deal
Duizenden Reddingsvesten in de Hofvijver in Den Haag from Alarmphone on Vimeo.
Watch The Med Alarmtelefoon Nederland verplaatst buitengrenzen van de EU naar de Hofvijver in Den Haag. Enkele tientallen mensen hebben duizenden reddingsvesten verspreid in de hofvijver. De vesten komen van het Griekse eiland Lesbos en zijn gebruikt door migranten op weg naar Europa.
We voeren hiermee actie voor het recht op vrijheid van migratie, twee jaar na de totstandkoming van de EU-Turkije deal. Terwijl een van de bedenkers van die deal aan de Kamercommissie uitlegt dat zijn plan gefaald heeft. Watch The Med Alarmtelefoon Nederland roept de Europese Commissie, het EU parlement en de verschillende lidstaten waaronder Nederland op om een einde te maken aan de massale verdrinkingsdood van migranten in de Middellandse zee.
In plaats van hiertegen op te treden werpt de EU steeds hogere grenzen op. Ze sluiten deals met landen waar dagelijks mensenrechten worden geschonden. Twee jaar geleden nam Nederland het voortouw bij het opzetten van deze deal. Sinds de EU Turkije deal zijn evenveel mensen verdronken als in de twee jaar ervoor. Desondanks blijft de deal in stand. Ook de recente ontwikkelingen in Turkije, met veel mensen-rechtenschendingen en de bombardementen op Afrin veranderen niet de houding van de EU, waaronder Nederland.
Wij eisen:
– een einde te maken aan de omstreden deals met landen als Libië, Soedan en Turkije
– een einde te maken aan de financiering van de Libische kustwacht / milities
– een grootschalige permanente search en rescue operatie veilige routes naar Europa
– te werken aan aan eerlijke internationale welvaart verdeling
VRIJHEID VAN MIGRATIE VOOR ALLEN
Watch The Med Alarmtelefoon Nederland
Deaths at the Borders of Southern Europe (VU University Amsterdam) – click Play on the animated map
Actievoerders hebben maandag enkele honderden reddingsvesten in het water van de Hofvijver gegooid. De vesten lagen pal voor het Torentje van premier Mark Rutte. Met de actie wil de organisatie ‘Watch the Med Alarm Phone Nederland’ aandacht vragen voor de tweede verjaardag van de ‘Turkijedeal’. In een flyer stelt de organisatie dat er, sinds de migratieafspraken met Turkije gemaakt werden, 7954 mensen verdronken zijn in de Middellandse Zee. Volgens Watch the Med, een Duitse hulporganisatie die verdrinkingen van en geweld tegen vluchtelingen op zee in kaart brengt, zijn dat evenveel doden als in de twee jaar vóór de deal. De organisatie stelt dat de Europese Unie ‘steeds hogere grenzen opwerpt’, in plaats van vluchtelingen te helpen via veilige routes naar Europa te komen. Watch the Med wil dan ook een ‘vrijheid van migratie’, in plaats van ‘deals met landen waar dagelijks mensenrechten worden geschonden’. Ook wil de organisatie dat de EU een grootschalige operatie opzet om vluchtelingen op zee te vinden en te redden. < | beeld anp / Marten van Dijl
Facebook MigratieRoute tetterode
zaterdag 7 juli & zondag 8 juli 2018
film-verslag Dialogen MigratieRoute Tetterode – 2e dag
film-verslag Kick Off MigratieRoute Tetterode – 15 maart 2018
foto-verslag Kick Off 15 maart in Tetterode
visiedocument Chris Keulemans (nl) / visiedocument Chris Keulemans (eng)
flyer MigratieRoute Tetterode (nl) / flyer MigrationRoute Tetterode (eng)
Aangespoeld in Tetterode (theater regisseur Bart Deuss over de gidsen van MigratieRoute Tetterode)
Tetterode: monumentaal woonwerkpand middenin Amsterdam, met een lange traditie in ondersteuning van ongeDOCUMENTeerde vluchtelingen. Door het hele pand heen kunnen bezoekers tijdens het weekend 7 & 8 juli 2018 een migratieroute volgen.
_____________________________________________________________
Een route langs hoop, angst, vluchten, onderduiken, wachten, strijd en heimwee, maar ook langs ambitie, doorzettingsvermogen en talenten. Via installaties, tentoonstellingen, documentaires, debat, workshops, muziek en teksten wordt publiek deelgenoot van de drijfveren van migranten.
_____________________________________________________________
De rode draad van MRT vormen de coöperatie en interactie tussen kunstenaars, ambachtslieden en bewoners van woonwerkgebouw Tetterode enerzijds en vluchtelingen & migranten anderzijds, in de weken voorafgaand aan het MRT-presentatie-weekend 7 & 8 juli 2018. Ook kunstenaar Oumar Mbengue Atakosso zal in de workshop ‘Load & Unloading’, ‘Laden & Lossen’, co-creaties vanuit diverse disciplines stimuleren, die getoond en ervaren worden op 7 & 8 juli 2018.
_____________________________________________________________
Chris Keulemans over MigratieRoute Tetterode from MigratieRoute Tetterode on Vimeo.
Het publiek wordt in het MRT-weekend door Tetterode geleid en onderschept door ‘reisagenten’ van ‘In Limbo Agency’, die de rol van smokkelaar, grensbewaker, vluchteling of ambtenaar op zich nemen. Dit artistieke team van ongedocumenteerde vluchtelingen heeft zelf ervaring met migratieroutes.
_____________________________________________________________
Tijdens de route wordt men geconfronteerd met kunstinstallaties en performances die diverse aspecten van het migratiedebat belichten. Naast de artistieke interpretatie vanuit de workshop ‘Load & Unloading’, is werk te aanschouwen van Esther Polak & Ivar van Bekkum en van Simon Wald-Lasowski met beelden uit Lampedusa en Noord-Afrika.
_____________________________________________________________
Debat en discussie met sprekers als Emmanuel Mbolela, Congolees vluchteling en schrijver, Orçun Ulusoy, mensenrechtenadvocaat uit Turkije, en Richard Djimeli, filmmaker en vluchteling uit Cameroun, dagen het publiek uit om duurzame toekomstbeelden rond migratie te formuleren
Migratie Route Tetterode – Teaser from MigratieRoute Tetterode on Vimeo.
_____________________________________________________________
Documentaires en films tonen achtergronden en verhalen van vluchtelingen & migranten in landen van herkomst, transit en aankomst. Rederij Lampedusa sluit MigratieRoute Tetterode af met een boottocht langs de Amsterdamse migratiegeschiedenis onder begeleiding van migranten-vertellers. De artistieke samenwerking met migranten en vluchtelingen staat overal centraal.
Niet getoond, wel in zelfde sfeer: Le voyage d’une migrante syrienne à travers son fil WhatsApp (Le Monde)
_____________________________________________________________
Voor updates, contact en aanmelden info-maillijst, mail (max. 2 per maand) naar: migratieroute@gmail.com
Stuur deze flyer gerust door aan je netwerkcontacten!
Met dank aan AFK, VSB-fonds, Stadsdeel West, Regiegroep Oud-West, Haëlla Stichting en Tetterode.
De Europese rechter stelde onlangs vast dat een verbod op inreizen iets anders is dan een verbod op verblijf. En daarmee staat het Nederlandse verbod op illegaal verblijf op losse schroeven, betoogt Martijn Stronks in de Verblijfscolumn van NRC Next 17 november 2017
Illegaal verblijvende vreemdelingen zijn een doorn in het oog van een goed functionerend vreemdelingenbeleid. Ze hebben geen toestemming om op het grondgebied te verblijven, maar doen dat toch. In de afgelopen twintig jaar zijn er steeds meer maatregelen bedacht om dit probleem op te lossen.
Voor steeds meer onderdelen van het leven in Nederland is inmiddels een verblijfsvergunning nodig, denk aan werk, de gezondheidszorg, het wonen in een huis of gewoonweg het gebruiken van een bankrekening. Toch verblijven er nog altijd vreemdelingen illegaal in het land, dit tot groeiende politieke frustratie. In 2010 ontstond daarop een nieuw plan om dit probleem het hoofd te bieden: de strafbaarstelling van illegaal verblijf. Met name VVD en PVV ijverden hiervoor, maar ook CDA en PvdA waren enthousiast. Zo stond in de regeerakkoorden van Rutte I en Rutte II het voornemen om illegaal verblijf strafbaar te stellen.
Ingewikkeld
Toch kwam het niet zover, illegaal verblijf als zodanig is nog altijd niet strafbaar in Nederland. Wél is, via een tamelijk ingewikkelde juridische constructie, een specifieke vorm van illegaal verblijf strafbaar gesteld.
De implementatie van deze Europese verplichtingen viel in Nederland samen met de plannen van de kabinetten Rutte I en II om illegaliteit strafbaar te stellen. In plaats van te kiezen voor een algehele strafbaarstelling van illegaliteit, werd besloten om de strafbaarstelling te koppelen aan het inreisverbod. Zodra iemand op het grondgebied werd aangetroffen terwijl tegen hem een inreisverbod was uitgevaardigd, kon hij strafrechtelijk worden vervolgd. Er hing hem dan een gevangenisstraf van ten hoogste zes maanden of een boete boven het hoofd. Het leek een nogal slimme oplossing zo, er kon immers eenvoudig worden aangesloten bij de implementatie van het Europese inreisverbod. Maar nu blijkt dat juist deze constructie tot grote problemen leidt.
Inreis- of verblijfsverbod
Onlangs betoogde mijn collega Galina Cornelisse in het Nederlands Juristenblad (nr. 38, p. 2814-2820) dat door een recente uitspraak van het Hof van Justitie de strafbaarstelling van illegaliteit op losse schroeven is komen te staan. Hoewel Cornelisse helder uitlegt dat deze conclusie duidelijk volgt uit de uitspraak van het Europese hof, bereikte dit opmerkelijke bericht nauwelijks het nieuws. Dat heeft vermoedelijk te maken met de complexiteit van het systeem van strafbaarstelling. Toch is de Europese uitspraak voor de goede verstaander kraakhelder. Het Hof stelt dat het inreisverbod slechts gaat over de situatie waarin de vreemdeling het land heeft verlaten. Zo begint de termijn van het inreisverbod immers ook pas te lopen nadat de vreemdeling het land uit is. En welja, de naam zegt het eigenlijk ook al, het gaat om een verbod op inreizen, niet om een verblijfsverbod.
De uitspraak heeft zo ernstige gevolgen voor het complexe systeem van strafbaarstelling van illegaal verblijf in Nederland. Dat was immers gebouwd op basis van de strafbaarstelling van het inreisverbod. Nu blijkt echter dat voor alle gevallen waarin de vreemdeling het land niet heeft verlaten, het verblijf niet strafbaar is. Het inreisverbod geldt immers pas als de vreemdeling is vertrokken. Als u bedenkt dat het probleem van illegaal verblijf nu juist is dat vreemdelingen vaak niet (kunnen) vertrekken, dan ziet u het Nederlandse systeem van strafbaarstelling voor uw ogen als een kaartenhuis in elkaar vallen.
Wil het nieuwe kabinet ook het verblijf van illegalen die het land nog niet hebben verlaten strafbaar stellen, dan zal het dus nieuwe regels moeten maken. Ondertussen zijn er de afgelopen jaren dus vreemdelingen zonder geldige juridische basis bestraft voor illegaal verblijf. Wellicht dat ze daarvoor recht hebben op schadevergoeding. Hoe dan ook, een fikse kluif voor de nieuwe minister van Justitie en Veiligheid.
De Verblijfscolumn wordt op regelmatige basis geschreven door Martijn Stronks in samenwerking met Verblijfblog, het blog van de sectie migratierecht van de Vrije Universiteit Amsterdam. Martijn Stronks is jurist en filosoof en is als universitair docent verbonden aan de VU. Twitter: @MartijnStronks
Ervaringen analyses en interviews vastgelegd in brochure In solidarity with migrants at sea! The Alarm Phone 3 years on
Oktober 18, 2017
Geen “Frontex maar Veerboten wagen” op de We’ ll come United Demonstratie in Berlijn op 16 september 2017 (Photo: Mazlum Demir)
Op 25 juni 2017 , zoals zo vaak daarvoor gebeurde, ontving ons alarmtelefoon team een bericht van Vader Mussie Zerai. Hij was gewaarschuwd door migranten op een boot in nood waar zo’n 100 mensen aan boord waren. Ze waren vertrokken uit Al Khums in Libie en bevonden zich in een gebied ver verwijderd van de zogenaamde Search and Rescue zone’ s waar verschillende NGO schepen actief waren. Terwijl het alarm telefoon team ze snel en vaak probeerde te bereiken slaagden zij er niet in, wat wel lukt was om het tegoed op hun telefoon van een afstand op te laden zodat zij contact konden blijven houden met de buitenwereld. En dat er contact was dat konden we waarnemen aan het steeds meer dalende tegoed op hun telefoon. We informeerde het Italiaanse kustwacht coördinatie centrum in Rome en namen contact op met de Moonbird, een door Sea watch en het Humanitaire piloten initiatief gestart zoek verkeningsinitiatief. We stuurden hun de GPS locatie van de boot en zij beloofden in dat gebied een zoektocht te starten. Kort daarna het vliegtuig van de NFGO vertrok en vond het schip in de buurt van de opgegeven locatie, en gaven de nieuwe locaties door aan ons en aan de autoriteiten. Enkele uren later ontvingen wij een bevestiging dat de boot met alle mensen aan boord gered was.
Deze zaak was 1 van de 1840 zaken van de Watch the Med Alarmtelefoon waar wij in onze eerste 3 operationele jaren mee te maken hebben gehad. Deze zaak is , net als vele andere zaken, exemplarisch voor een nieuwe vorm van activisme , 1 waarbij een diverse groep van actoren, waarvan sommige onbekenden zijn van elkaar, samenkomen en een complexe solidariteitsketting vormen met als doel om razendsnel te interveniëren en hun te ondersteunen die zeegrenzen oversteken.
Vader Zerai wereld wijd bekend binnen de Oost Afrikaanse gemeenschap en diaspora, ontving een SOS bericht van een boot en alarmeerde een van onze vele shift teams die opereren vanuit landen in heel Europa vanuit noord Afrika en Turkije. Aangezien veel zogenaamde Search and Rescue schepen buiten het SOS gebied van deze boot actief waren, alarmeerde wij de Moonbird, crew die vanuit Malta opereren, en zetten zo een lucht verkenningsoperatie in gang. Deze nieuwe samenwerkings- verbanden zowel op de grond als in de lucht hebben als doel en dragen bij aan zogenaamde Freedom of Movement en Safe passage van migranten. Deze nieuwe vormen van solidariteit komen niet uit de lucht vallen maar vloeien voort uit de tomeloze wil en energie vanuit Grassroot organisaties om samen te werken in de strijd tegen het Europese Grenzenregime.
Onze Alarm telefoon ging van start op 11 oktober 2014 en is nu meer dan drie jaar 24/7 operationeel. 11 oktober 2017 was het de vierde “ verjaardag “ van een afschuwelijk scheepsramp waarbij meer dan 260 gestorven zijn, of beter gezegd:Where left to die. Italiaanse en Maltese autoriteiten waren op de hoogte van de positie van dit schip en van de situatie aan boord maar vertraagde willens en wetens de reddingsoperatie waardoor deze afschuwelijke tragedie kon plaats vinden. En zijn ook direct verantwoordelijk hiervoor.
De afgelopen drie jaar zijn we getuige geweest en hebben onderdeel uitgemaakt van onvoorstelbare en ongelooflijke gebeurtenissen, van de onvoorspelde massale grens overschrijdingen in 2015 toen meer dan een 1 miljoen mensen hun boot tocht overleefden en vele van hun te voet verder trokken Europa in, de gewelddadige pogingen om de Balkan route te sluiten, waarin maritieme migratie in de Egeïsche zee werd bestreden door omstreden Deals te sluiten, tot het op uiterst cynische wijze in diskrediet brengen en criminaliseren van NGO’ s die bezig zijn met uiterst belangrijke zoek en reddingsoperaties op zee in 2017. Dit terwijl de hele tijd het dodental in het Middellandse zee gebied schrikbarend blijft stijgen meer dan 11000 doden waren er in de afgelopen paar jaar officieel geregistreerd, maar hoeveel mensen er daadwerkelijk zijn gestorven zal onduidelijk blijven.
Op dit moment hebben we te maken met ongekende repressie, of wat we zouden kunnen beschrijven als een “roll back” van het Europese grenzen regime. Als reactie op de massale doorbraak van de grenzen voornamelijk 2015 en begin 2016, zijn we er nu getuige van hoe de EU samen met haar Lidstaten op uiterst Cynische wijze grenzen aan het versterken is en obstakels aan het opwerpen zijn om vrijheid van beweging tegen te gaan. Door ondermeer samen te werken met dictatoriale regimes en de buiten grenzen van Europa te verplaatsen naar landen als Mali, Niger en Soedan, door het criminaliseren van NGO’ s, door buiten grenzen te militariseren, en door het aanscherpen van het Dublin verdrag geeft de EU vorm aan deze zogenaamde “Roll back”.
Deze maatregelen worden in Europa gemengd ontvangen, waar sommige staan te applaudisseren of roepen om nog verder gaande repressieve maatregelen, organiseren andere zich en komen hier tegen in opstand. Je kunt stellen dat er een sterke polarisering binnen de samenleving plaatsvind. In dit klimaat van repressie en van onduidelijkheid maar ook van toenemend collectief solidariteit organisatie en verzet gaan wij door met ons werk van ; vastleggen, netwerken en interveniëren.
Verschillende nationale en Europese actoren proberen het werk van zogenaamde SAR NGO’ s onmogelijk te maken en ze weg te jagen uit het Middellandse zee gebied. Zodat er een gebied ontstaat waar migranten ongezien slachtoffer worden van de straffeloze acties uitgevoerd door deze actoren. Is dit cynisch ja maar helaas wel de realiteit. Dit is precies de reden waarom onze mogelijkheid als alarmtelefoon om te kijken, luisteren, en om burgerlijk ongehoorzaam op te treden daar waar nodig, in het leven is geroepen en noodzakelijk is.
We weten dat mensen zullen blijven migreren, ondanks de zogenaamde “ Roll back” en steeds meer gewelddadige grenzen en gevaarlijke paden die worden opgeworpen en moeten worden genomen. In onze tijden van onrust, conflicten, oorlog en economische uitbuiting zijn redenen om een grens over te steken veelzijdig – er zijn gewoon zoveel mensen die willen, en moeten ontsnappen. Wanneer honderden door de hekken van de Spaanse enclaves in Marokko breken of met de boot in het zuiden van Spanje aankomen en ‘Boza!’ Schreeuwen, wanneer boten op de Griekse eilanden komen ondanks de overeenkomst tussen de EU en Turkije of wanneer duizenden aan de gruwelijke omstandigheden in Libië ontsnappen en aankomen in Italië, stuk voor stuk tonen ze aan dat ondanks repressie migratie haar wegen vindt. Het is hun kracht en strijd die ons activisme inspireert, hun vastberadenheid, die onwillig is om te buigen voor wat soms een onoverkomelijke grensapparaat lijkt. Niet alleen langs de Middellandse Zee, maar ook veel verder in het zuiden en het oosten, in landen van herkomst organiseren groepen en gemeenschappen zich om onbevoegde grensoverschrijding mogelijk te maken en te ondersteunen.
Terwijl de EU barrières bouwt, mobiliseren wij langs de oevers van de Middellandse Zee aan beide kanten om bruggen te creëren. De waarde van het Alarm telefoonproject kan niet alleen worden afgemeten aan het het aantal noodoproepen dat het ontvangt, maar ook aan de vele initiatieven, netwerken en projecten die het heeft ondersteund of geholpen. Wij zien de Middellandse Zee niet als een dodelijke grenszone, maar een ruimte van ontmoeting, verbinding en gemeenschap. Naast ons dagelijks ondersteuningswerk van mensen die onderweg zijn via ons telefoonactivisme, zijn er zusterprojecten opgetreden, waaronder de Desert Phone, Missing at Borders en Boza Tracks, die ook in onze bijgesloten brochure worden gepresenteerd. We hebben daarnaast deelgenomen aan campagnes die de dramatische situatie in het Middellandse-Zeegebied aankaarten en tegen gaan. Eind september 2017 organiseerden onze Tunesische Alarmtelefoonleden bijvoorbeeld een grote conferentie in Tunis, waar migranten-gemeenschappen, activisten en NGO’s uit Noord-Afrika en elders samen kwamen om te spreken over ‘Migratiebewegingen rondom de Middellandse Zee, onder het motto: Realiteiten en Uitdagingen’ . Ongeveer dezelfde tijd in Berlijn, meer dan 1.500 kilometer verderop, vond er een grote demonstratie plaats onder het motto ‘‘We’ll Come United’’ ter herdenking aan de “ March of Hope” . De mars van migranten die twee jaar geleden door verschillende Europese grenzen brak en daarmee de ‘lange zomer van migratie’ ingang zette die Europa veranderde.
Net zoals het Alarmtelefoon netwerk zelf, is deze brochure een collectie van verschillende artikelen. Het biedt analyses van de situaties in de drie belangrijkste mediterrane regio’s en reflecties over enkele van de gedenkwaardige ervaringen die we de afgelopen drie jaar hebben mee gemaakt. Het bevat interviews met sommige leden, onze vrienden, kameraden, contactpersoon of migranten die we in noodgevallen tegenkwamen, waarin zij gehoord worden, en het geeft een overzicht van de verschillende netwerken en zusterprojecten waarbij de alarmtelefoon betrokken is.
Laten we verder gaan!
De WatchTheMed Alarm telefoon!
http://www.obsmigration.org/en/2017/02/the-valletta-process-round-2/
febr. 2017/ West African Observatory on Migrations
The island of Malta’s geographical location makes it an ideal link between the European and African coasts. In recent years, its location has encouraged thousands of migrants to brave the 340 km of waters separating the archipelago from the Libyan coast to get to Europe. Groups of migrants can, therefore, be seen wandering the streets of Valletta, the Maltese capital, awaiting a hypothetical regularization of their status which will allow them to continue on their way to other countries situated on the old continent.
Border Togo-Benin
It was this symbol of Euro-African migration that was chosen by the European Union (EU) as the venue for a summit meeting between the governments of the two continents in November 2015, with the aim of stemming the flow of African migrants arriving off the Mediterranean coasts[1]. This summit gave rise to the Valletta process and its action plan. The Valletta process would redesign development cooperation between the European Union and Africa by making European aid conditional on the control of African migration to Europe. A five point action plan would be adopted to address the root causes of irregular migration, promote legal migration and mobility, protect and ensure the right of asylum for people fleeing conflicts, combat human trafficking, and finally, to improve the return, readmission and reintegration of irregular migrants living in Europe. A trust fund[2] of 1.8 billion Euros was also to be set up to finance “Emergency” projects to be implemented under the Valletta Action Plan in order to block the “clandestine” arrival of African migrants in Europe.
A little more than one year after the Valletta Summit, it was time for an assessment of the situation. Thus, on the 8th and 9th February 2017, senior African and European officials returned to Malta for a meeting to evaluate the implementation of decisions taken in November 2015.
An atmosphere of security
The island of Malta was particularly suited to this follow-up meeting, almost totally closed to the outside world, and characterized as it was by its insularity. Far from their continents’ respective coasts, protected from prying eyes and any trouble, senior civil servants were left in peace to discuss the action taken to curb migration during the previous months. Although they had withdrawn to the small Maltese city of St Jullian to hold the meeting, the Westin Dragonara Resort was, nevertheless, under high surveillance. To access the meeting rooms, the hundred or so European and African delegates had to undergo security checks that included scanning their badges and a visual control of badges.
The few journalists that had had the audacity to come and cover the meeting were banned from entering the room. The lack of openness surrounding the meeting led to the impression that the parties present were extremely worried about the extent to which public opinion in their respective countries might receive negative accounts of the issues under discussion within the four walls of the hotel. Four African and European civil society organizations managed to hurdle the political, diplomatic and security obstacles and find a seat at the discussion table. Up until the very last minute, there were doubts as to whether this was going to be possible due to opposition from certain countries.
An imbalance in implementation
This was the opinion expressed by the African Union and some other African countries about the implementation of the Valletta Action Plan. From the start of the meeting and in its introductory speech, the African Union condemned the fact that its European partners were keen to place the emphasis on funding projects aimed at combating migrant trafficking and repatriating irregular migrants. It also criticized the European Union’s lack of effort in proposing legal channels for African citizens’ mobility into Europe while, on the contrary, encouraging a brain drain from Africa by promoting grants via ERASMUS plus. This imbalance was proven by the number of senior African officials denied visas and consequently prevented from participating in the follow-up meeting. Certain senior African officials condemned the way in which they had been treated in their countries’ European consulates. They had only been granted four-day visas for an official mission to Europe, placing them in a difficult situation should there be flight cancellations. The issue of legal mobility was to be the subject of bitter discussion between the European and African parties throughout the meeting.
For their part, the senior European officials congratulated themselves on having respected their commitment to increase the amount of the Emergency Trust Fund to 2.5 billion Euros[3] in addition to the upcoming launch of the European External Investment Plan[4] in the amount of 40 billion Euros. Each of the European countries reminded the Africans of their expectations concerning the migration policies to be implemented on their continent. Germany insisted on the need for its African partners to make more efforts to accept the readmission of irregular migrants. As for the United Kingdom, it withdrew its initial proposal to see the refugees confined to areas closest to their country of origin, near conflict zones. And all of the countries of the European Union expressed their approval for Niger’s “good policy” in fighting irregular migration. As defined by the new principle that directs how development cooperation between the European Union and Africa will pan out, the good pupils will get the most funding from the emergency trust fund: “More For More” (“You Do More, You get More”).
Competition for the crumbs from the Trust Fund
Competition between the African countries for funding was to get the better of their cohesion during the meeting. Although the way in which the trust fund functions appears very much like blackmail to the African Union, on the contrary the African countries that are considered to have priority by the EU and thus benefit most from the allocation of funds showed their satisfaction. Once again, it was left up to the African Union to explain that the real beneficiaries of funding are first and foremost the development agencies of the various European countries. This was clear in the analysis presented by the department responsible for the management of the trust fund within the EU (DEVCO) that showed that the French Development Agency, the German Cooperation Agency (GIZ), the Spanish Cooperation Agency for International Development, etc. are the primary recipients of the money from the trust fund. As is usually the case in international development, the money will be used to employ experts and European operatives to come and develop Africa in the name of Official Development Assistance. The representatives of the African Union condemned this practice, stating: “What you give to us with one hand, you take with the other”.
Nevertheless, this situation doesn’t seem to weigh heavily on some of the African countries who are happy enough to accept the crumbs offered from the trust fund, as long as they receive some money, and to implement the policies that will put a stop to migration of their citizens. Thus, presentations were made to their European partners by various African countries illustrating some of the action that their particular country had taken to block the irregular migration of their citizens in order to prove their willingness to collaborate. Niger congratulated itself on its legislative reform to curb migrant smuggling and trafficking, its arrest of several of its citizens and seizure of a hundred cars used to transport migrants from Agadez to the Libyan border. As for Ethiopia, it had arrested more than five hundred of its citizens accused of human trafficking. Other countries spoke of their efforts to install a biometric system for travel documents (passport, identity card…) and of their exchange of information with European security services. Finally, certain African countries presented missions carried out in Europe by their immigration officials to identify irregular migrants’ country of origin as proof of their commitment to combat irregular migration. Ultimately, the Ivory Coast, Ghana and Guinea were the ones to receive the good news from the EU[5]that they were the three new African countries to be granted priority status and would now, therefore, be the recipients of the Trust Fund’s generosity. A senior African official from a country that was not considered a priority later confided to me in an informal discussion after the meeting: “It’s clear that the more irregular citizens you have in Europe, the faster you’ll be eligible to receive funding from the trust. So we’ll let them leave”. The irregular migrants belonging to the African diaspora have now become bargaining chips in obtaining European Official Development Assistance.
Civil Society was there too
During the meeting, civil society members that were present had no hesitation in condemning the lack of openness surrounding the Rabat Process, Khartoum Process and Valletta meetings during which negotiations on migration between the European Union and Africa were held. One of the major elements criticized by civil society at the very beginning of the meeting was the recent declaration of the European Council of heads of state of the 3rd February 2017 in Malta. The Council had announced their decision to support the Libyan coast guards in order to prevent departures from the Libyan coasts. This decision, intended to save lives in the Mediterranean, in fact condemns the migrants to hell in Libya. It leaves them trapped in a country that has been condemned in human rights organizations’ reports for its attacks on migrants and its detention conditions worthy of concentration camps.
Although the European Union is aware of the situation of the migrants in Libya and the atrocities to which they are subjected, it does not hesitate, for electoral reasons, to condemn them to a certain death in Libya. They tend to forget that the majority of migrants taking the Libyan route are asylum seekers that benefit from the principle of non-refoulement recognized by the Geneva Convention.
The meeting also provided civil society with an opportunity to reiterate their concerns regarding the impact that the projects financed by the Emergency Trust Fund are having on the free movement of Africans on the continent. Thus, civil society, made its voice heard in denouncing the hypocrisy of Europe that wants its own area of free movement without borders while ensuring that border management is reinforced in regions of Africa that also aspire to the free movement of people. The question of the European laissez-passer, also a source of friction between the European Union and African countries, was another sensitive subject put on the table by civil society. Unfortunately, no comment on this issue was forthcoming from any of the government parties. And to finish, the delicate questions of access to Trust Fund funding and citizen follow-up of the implementation of the Valletta Action Plan were raised. Delicate questions which also remained unanswered.
The presence of civil society around the discussion table represents a breakthrough and should be greeted by all as a victory. However the upcoming elections in Europe presage uncertain times for the Euro-African dialogue on migration. There is no doubt that EU countries will continue to reinforce security mechanisms within their migration policy to the detriment of their African partners. And that is why it is more important than ever to make sure that civil society has a strong presence at the next meetings on the various processes of Euro-African dialogue on migration.
Mobilization continues.
[1]http://www.consilium.europa.eu/en/meetings/international-summit/2015/11/11-12/
[2]http://europa.eu/rapid/press-release_MEMO-15-6056_en.htm
[3]http://ec.europa.eu/europeaid/regions/africa/eu-emergency-trust-fund-africa_en
